Η εποχή της οικονομικής ευμάρειας στην Ελλάδα πέρασε  και άφησε πολλά μικρά οικόπεδα αδόμητα διάσπαρτα στον αστικό ιστό καθώς οι αναλογίες τους δεν είχαν να αποδώσουν οικονομικά οφέλη κυρίως στους εργολάβους της εποχής. Για πολλά χρόνια το υπό μελέτη οικόπεδο χρησιμοποιούταν ως χώρος στάθμευσης από τους κατοίκους των όμορων πολυκατοικιών. Ο χώρος των 166τμ τοποθετημένος καταμεσής της πυκνοκατοικημένης αστικής περιοχής της Καλλιθέας  ήταν ένα μικρό οικόπεδο που ασφυκτιούσε από κατοικίες και από τις τρείς μεριές με πρόσωπο στην οδό Ανδρομάχης. Στο χώρο αυτό μελετήθηκε η ανέγερση πολυκατοικίας λαμβάνοντας υπόψη τα ζητούμενα του κτιριολογικού προγράμματος. Η πολυκατοικία αναπτύσσεται σε  τέσσερις ορόφους, δύο πατάρια, pilotis και υπόγειο και έχει σχεδιαστεί σε κατακόρυφο άξονα λόγω της μικρής επιτρεπόμενης κάλυψης εξαντλώντας το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος

Αποτελείται από τέσσερις ανεξάρτητες κατοικίες σε ενιαίο κέλυφος. Το ισόγειο διαμορφώνεται ως pilotis από την οποία γίνεται η είσοδος στο κοινόχρηστο κλιμακοστάσιο του κτιρίου. Η pilotis έχει τον χαρακτήρα διαμπερούς διαδρόμου στον οποίο γίνεται η μετάβαση από την δημόσια οδό Ανδρομάχης στο λιγότερο δημόσιο χώρο του ακαλύπτου στο πίσω μέρος του οικοπέδου χρησιμοποιείται ως κοινόχρηστος χώρος συνάθροισης από τους ενοίκους των διαμερισμάτων. Το κτίριο αποτελείται από δύο οροφοδιαμερίσματα στον πρώτο και τρίτο όροφο, ένα διαμέρισμα στον δεύτερο όροφο που αναπτύσσεται και σε χώρο παταριού και ένα διαμέρισμα που αναπτύσσεται μεταξύ του τέταρτου και πέμπτου ορόφου ενώ μεταξύ των δύο ορόφων σχεδιάζεται πατάρι.  Το δώμα είναι φυτεμένο και λειτουργεί ως προέκταση της κατοικίας του τέταρτου και πέμπτου ορόφου. Οι ένοικοι του διαμερίσματος αυτού έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν από το δώμα την πανοραμική θέα της πόλης και το χαρακτηριστικό πλέον τοπόσημο της περιοχής το κέντρο πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος Τα διαμερίσματα των τριών πρώτων ορόφων προορίζονται για μίσθωση ενώ το διαμέρισμα του τέταρτου και πέμπτου ορόφου προορίζεται για τους ιδιοκτήτες.

Ως κεντρικό στοιχείο της ογκοπλαστικής σύνθεσης διακρίνεται ο αυστηρός ορθογωνικός βορειοανατολικός τοίχος σχήματος Π  που ‘‘αγκαλιάζει’’ το κτίριο, στον οποίον αγκιστρώνονται όλα τα στοιχεία του κτηρίου. Τέσσερα κύρια οριζόντια επίπεδα αγκιστρώνουν στον βασικό τοίχο ενώ την σύνθεση έρχεται και κουμπώνει ο πλαϊνός  βορειοδυτικός τοίχος που σφραγίζει την ‘‘αγκαλιά’’. Κάθετα επίπεδα όψεων με ελεύθερα ανοίγματα συνδυάζουν ορθές και καμπύλες πλευρές ‘‘ενάντια’’ στην ορθοκανονικότητα του συνόλου και  τοποθετούνται στο μπροστινό και πίσω μέρος του οικοπέδου ενώ τα στηθαία και η φύτευση που διατάσσονται ελεύθερα με οριζόντια και καμπύλα τμήματα ‘‘διαλύοντας’’  πάλι την ορθοκανονικότητα των τεσσάρων κύριων οριζόντιων πλακών. Δέντρα τοποθετούνται στα τμήματα των εξωστών με διπλό ύψος προκειμένου να μπορούν να αναπτυχθούν καθ΄ ύψος και αποτελούν βασικά στοιχεία της όψης διαδραματίζοντας αντίστοιχο ρόλο όπως τα ανοίγματα και τα στηθαία.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρήθηκε η διατήρηση και η ενίσχυση της συνέχειας της πόλης, η συμπλήρωση του συνεχούς μετώπου του δρόμου και η ενσωμάτωση σ’ αυτήν της νέας πολυκατοικίας (αισθητικά, δομικά, λειτουργικά) με κάποια όμως στοιχεία που δίνουν μια αίσθηση μοναδικότητας και διαφορετικότητας.